His bahçesini, akıl duvarıyla ihâta etmek kimin haddine!..

   His bahçesinde, akılsız dolaşmanın mümkün olamayacağını idrâk edemeyene de şaşarım!..

    Zincirler ne kadar kavi olursa olsunlar ve halkaları ne kadar çok olursa olsun, onun önüne geçmesi  mümkün değildir. Benim bildiğim his, yüksek mertebelidir ve adına da aşk derler!..

      İş, elbette, burada bitmiyor.

      Düşün, düşünebildiğin kadar ve işin sırrını çöz!..Dolambaçlı bir ameliye!..Akıllla his dönüp dolaşıp birbirini kucaklayıp sarmaşdolaş oluyorlar.

     Yusuf Has Hâcib (1017?-1077?), Kutadgu Bilig’de, “Akıl süsü-dil, dil süsü-sözdür” der.

     Bir de “akıl süsü” varmış!..O da, “dil” miş!..Dil olmayınca “söz” olur mu? “Söz” de, “dil süsü”yle mûteber!..

      “Süs”, câzibe midir yoksa âhenk mi?

       “Süs”, “akıl” değil, “dil” imiş!..

      “Dil”, “süs” ise, aklın önünde midir?

       “Dil”in de “süsü” “söz” , kendiliğinden, bir câzibe merkezi  mi oluyor?

       “Süs”, güzellik mânasında ise, -ki, öyle görünüyor/bana öyle geliyor,  hârika!..

                            ***

    Eğer, sen, mâsûmun âhından korkarsan, sapkınlık batağına düşmez, kurtulursun!..

    Zordur belki; belki de çok yorulursun ammâ dâima taptâze bir nefes solursun!..

    Kıymetini bilmediğin nice şey var!..Ben, sanki bildim de mi konuşuyorum sanıyorsun? Bilmediklerimi hep yaşadım da öğrendim. Kim ki, ben çok biliyorum der, o kişi, çukura doğru ilerleyen kör katıra benzer. Hem kör, hem aptal, hem de inatçıdır!..

    İyilerle olursan, yolun da iyi olur!..Güzellik, aranmadan bulunmaz!..Durup dururken, sana bir bağış gelmez.

   Karşısında eğildiklerin, ömrünce dik durmamış adamlardır. Kibirden öyle görünürler!..Kibir ise, kâfirlik alâmetidir!..

     Dimdik görünürler de, suflî bir hayattan kendilerini kurtaramazlar!..

      Sözünü ettiğim, şatafat işi değil, zarâfet, letafet ve fazîlet işidir!..

     Kendisini kurtaramayanın başkasına ne kârı vardır!..

                                     ***

     Okumuşluğumu al, geriye ne kalıyor biliyor musun? Özüm!..

     Özümden de gönlümü çıkar, kalan sâdece posa’dır!..İçinde ne yok ki!!!

     Yûnus Emre:

    “Bu dünya bir evrendür/Âdemleri yutucu”.

      Diyor da, ondan hangi dersi çıkarıyoruz?

      Öyleyse, yutulmaya devam!!!

      Allah kelâmından, Peygamber hadîsinden ders çıkarmayanlara Yûnus sözü ne ki!..