27 Mayıs 1960 Cumhuriyet demokrasisinin kırılma noktasıdır.
27 Mayıs ihtilalini gerçekleştirenler millete rağmen millet adına ülke yönetimine el koymuşlardır. Daha başka bir ifade ile milletin iradesini gasp etmişlerdir.
Artık bundan sonra sivil yönetim mekanizmaları yol geçen hanı gibi el değiştirmiştir: 1971,1982,1987 ve 2007.
Bunlar 27 Mayıs 1960 tarihli kırılmanın sonuçlarındandır.
Ve nihayet geldik dayandık 15 Temmuz 2016’ya…
Millet yesin diye yine temcit pilavı ısıtılıp sofraya konulmuştur. Ama millet yemedi. Isıtılmaya başlanmış pilavı servis yapanların suratına fırlatıvermiştir.
27 Mayıs 1960 tarihli Cumhuriyet demokrasisi için söylenenlerin tam tersi 15 Temmuz 2016 tarihli demokrasi için söylemek mümkündür.
15 Temmuz’un karşı hareketi, bir nevi 31 Mart 1909 ve 27 Mayıs 1960 hareketinin rövanşıdır.
Milletimiz, gasp edilmeye çalışılan iradesine sahip çıkmıştır.
Millet irade savaşı vermiştir.
27 Mayıs 1960 hareketi hiçbir zaman milletin ekseriyeti tarafından benimsenmemiştir. Her zaman bir azınlık tarafından kutlanmıştır. Azınlığın bayramı olarak kalakalmış ve sonradan da kaldırılmıştır.
AYNI DURUM 15 Temmuz’un başına gelmemesi için yasal zorlamalar yetmez. 15 Temmuz’un felesefesi yapılmalı ve milletin kendi iradesine her zaman sahip çıkmasının örnekleri toplumla paylaşılmalıdır.
Meydandaki son kutlamalar bu işin felsefesinden ve ruhundan uzak olmuş, heyecansız ve ilgisiz kalmıştır. Kutlamalara partililer bile yeterince ilgi göstermemiştir. Halkın ve onların örgütleri STK lar dahi ilgi duymamışlardır.
15 Temmuz’a öncelikle AK PARTİ’liler ile AK PARTİli bürokratlar sahip çıkmalıydı. Ondan sonra da seçimle yönetimi elde etmeye çalışan politikacılar boy göstermeliydiler.
15 Temmuz’un 27 Mayıs’a evirilebilir işaretleri vardır.
Din adına milletin iradesinin gaspı ve ülkenin işgali söz konusu ise yıldönümü böyle mi olmalıydı? Tüm politikacılar orada olması gerekmez miydi?
Selam, dua ve minnetle ile şehit ve gazilerimizi anıyoruz…
Dolar19,1200
Euro20,7000